Tüm sağlıklı anne baba bireyleri çocukları için en iyisini ister. Ve bu içgüdüyle beraber çocukları için en iyisini kendilerinin bileceğine de emindirler. Fakat anne babalar da birer insandır ve edindikleri ebeveynlik rolü onların kusursuz olacağı anlamına gelmez. Anne- babalar da zaman zaman yetersiz kalabilir, mühim olan bunun bilincine varabilmektir. Maalesef anne baba olmak için toplumumuzda eğitim alma ya da hazırlık yapma gereği duyulmuyor. Kendi anne babalarımıza bakalım onlar da ailelerinden öğrendikleri yöntemlerle bizleri yetiştirdiler. Hatta öyle ki çocukluklarında kızdıkları ne kadar ebeveyn davranışı varsa birden bire kendileri de o davranışları uygular hale geldiler. Çünkü başka türlüsünü bilmiyorlardı. Böylece ‘kızını dövmeyen dizini döver’ atasözündeki gibi nesilden nesile aktarılan çocuk yetiştirme yöntemleri, çocukların yetişkin olduğunda duygusal olarak yardıma muhtaç bireyler haline gelmesine etken oluyor.

Toksik Anne Baba Davranışları Nelerdir?

Şiddet, ruhsal ve bedensel istismar, alkolizmin getirdiği etkiler… Bunlar hasarı öngörülen davranışlar fakat üzeri örtülü davranış biçimleri var ki amacı direkt kötü olmasa da çocuğun kişilik gelişimini derinden etkileyen davranışlar. Nedir bunlar?

-Sevgiyi koşullu sunma

-Mükemmelliyetçilik

-Evhamlı kontrol mekanizması

-Ebeveynin duygularından çocuğun sorumlu tutulması

-Çocuğa küsmek

Sıraladığım bu davranışlar ister şiddet gibi açık ister üzeri örtülü davranışlar olsun, çocuklar üzerinde uygulandığında ortaya çıkan semptomlar; özsaygı hasarı, değersizlik, yetersizlik ve sevgiye layık olmama olarak görülüyor. Ailesine muhtaç bir çocuğun, kötü bir şey yaptığı için babasının öfkesini hak ettiğini düşünmesi, yetişkin bir birey haline geldikten sonra da suçluluk duygularına sebep olup, kendine olumlu bir özkişilik oluşturmasına da engel oluyor. Bu birey çocuk sahibi olduğunda da evlatlarına bıraktığı miras ne yazık ki aynı his ve duygulardan ibaret oluyor. Bu sonu gelmeyecek gibi görünen kısır döngüden nasıl ve hangi yöntemlerle kurtulabiliriz sorusunun cevapları bir sonraki yazımın konusu olsun…

Henüz duygularını bile adlandıramayan bir çocukken yaşadıklarınızdan sorumlu değilsiniz, fakat hayatınızı iyiye götürecek kararlar vermekle, geçmişi onarıp gelecek için şimdi ve şuanda bir şeyler yapmakla yükümlüsünüz…